Μετά από εννέα χλμ. εντυπωσιακής διαδρομής στους πρόποδες του Μαινάλου σε υψόμετρο 1033 μ. Και αφού διασκίσουμε το δρόμο της Aγάπης συναντάμε την γραφική Bυτίνα, στην πλατεία του χωριού ο επιβλητικός ναός του Αγίου Τρύφωνα φτιαγμένος από το μαύρο μάρμαρο της Βυτίνας.

Εδώ μπορείτε να προμηθευτείτε αγνά προϊόντα της Aρκαδικής γης και το διάσημο σουβενίρ τον ξυλόγλυπτο γάιδαρο. Η Βυτίνα πέρασμα για να επισκεφτεί κανείς τα Λαγκάδια, τη Δημητσάνα, τη Στεμνίτσα, το Λιμποβίσι, την Αρχαία Ολυμπία.

Έχει διατηρήσει την παραδοσιακή ατμόσφαιρα με τα πετρόκτιστα σπίτια και της σκαλιστές τοξωτές πόρτες. Υπάρχουν πολλά όμορφα μονοπάτια για τους λάτρεις του πράσινου.

H διαδρομή συνεχίζεται για τα Mαγούλιανα κτισμένα σε υψόμετρο 1357 μ. ένα από τα ψηλότερα χωριά της Ελλάδας. Στην πλατεία του χωριού υπάρχει ένας πελώριος πλάτανος και η προτομή του πρώτου υπασπιστή του Θ. Κολοκοτρώνη Φωτάκου στο χωριό σώζεται και τμήμα του σπιτιού του. Θα ανηφορίσετε στα πέτρινα σπίτια εκεί που κάτοικοι του χωριού με αρχηγό τον Θ. Κολοκοτρώνη πολέμησαν τον Ιμπραήμ Πασά.

Πιο πάνω δεσπόζει το πιο ψηλό κάστρο της Πελοποννήσου το Αργυρόκαστρο που κατασκευάστηκε από τους Φράγκους το 1205 και έρχονταν οι άρχοντες τα καλοκαίρια για διακοπές σε υψόμετρο 1450 μ. O απότομος βράχος σε συνδυασμό με τους σωριασμένους ογκόλιθους δείχνουν την ασφάλεια του κάστρου.

Στον δρόμο προς τον οικισμό Λάστα συναντάμε την Σφίγγα. Λίγο πιο κει υπάρχει το “αχνάρι της σκλαβιάς”. Η παράδοση λέει ότι το άφησε μια κόρη ανεβαίνοντας σε άλογο κατακτητή.

Ανάμεσα στα έλατα δίπλα στο νερό που κατεβαίνει προς τη Σφυρίδα υπάρχει μια εκκλησία με 70 σκαλιά και αγιογραφίες πάνω στο βράχο ανήκει στη Μονή Κερνίτσης.

Εγκαταλείποντας το χωριό και στο δρόμο προς το Βαλτεσινίκο θα συναντήσετε το σανατόριο της Μάνας του Στρατιώτη χτισμένο από τη συνταγματάρχη Άννα Παπαδόπουλου αδελφή του Παύλου Μελά που είναι από τα τελευταία μεγάλα έργα των Λαγκαδινών μαστόρων δείγμα αρχιτεκτονικής.Tην απόφαση για να χτιστεί αυτό το σανατόριο την πήρε το 1919 η Άννα Παπαδοπούλου γνωστή ως μάνα του Στρατιώτη όταν υπηρετώντας στο Αϊδίνι αρρώστησε από φυματίωση ένας συνάδελφός της. Τα χρόνια εκείνα πίστευαν ότι το ορεινό κλίμα προσφερόταν για την ανάρρωση.Tο έργο άρχισε το 1920 και λειτούργησε το 1928.

Η μάνα του στρατιώτη τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις όπως το Σταυρό του Σωτήρος 1914.

Ο δρόμος συνεχίζεται δεξιά για το Βαλτεσινίκο, παραδοσιακό οικισμό. Μπορείτε να δείτε τη Μονή της Παναγίας της Θεοτόκου και τον Άγιο Νικόλαο. Στο δρόμο προς τον οικισμό Ολομάδες ξεκινάει το Φαράγγι του Ρεντεζέλα ένα φαράγγι με απότομα βράχια και Ενετικά κτίρια. Εδώ οι μόνοι ήχοι που ακούγονται είναι το κελάηδημα των αηδονιών, το νερό του ποταμού και τα κουδούνια από τα κοπάδια ενώ πολλά είδη ερπετών κουρνιάζουν μέσα στα βράχια. Τα νερά του ποταμού καταλήγουν στη λίμνη Λάδωνα.